Wim Vrijhoef, oprichter en redder van Roda'46

Wim Vrijhoef 1927-2016 (privé-foto)

Hamersveld 15 september 1946. Zestien personen, onder wie Wim Vrijhoef, vergaderden in de kroeg van Tinus van de Pol, het huidige café De Dikke. Zij richtten Roda op en Vrijhoef werd secretaris. De club had geen rooie cent. Vrijhoef kwam op een creatieve manier aan voetbaltenues. Hij voetbalde bij AFC Quick en hij nam de pakjes van zijn team mee naar huis en liet die wassen door zijn moeder. De spelers van Roda'46 speelden op zondag in de zwart-rode voetbalkleding van Quick. De tenues gingen nog een keer de wastobbe in en geen haan die ernaar kraaide.

In 1950 kwam de penningmeester honderd gulden tekort. Vrijhoef besloot met andere leden tien gulden contributie vast vooruit te betalen. De terreinhuur werd betaald en de club kon weer een jaartje vooruit. Hij voetbalde als rechtsachter in het eerste, maar mede door zijn slechte knieën speelde hij niet lang. Hij was er wel trots op dat hij in het militaire elftal had gespeeld met Frans Bouwmeester, een speler van NAC Breda.

In de beginperiode van Roda was het voetbal een heel gedoe. De Leusdenaren verjoegen eerst de grazende koeien, ruimden de koeienvlaaien op, groeven de doelpalen in en kalkten de lijnen. Vrijhoef was 36 jaar consul. Iedere week struinde hij over de velden om te kijken of ze bespeelbaar waren. En als-ie het veld dan afkeurde, dan kreeg hij al dat gemok over zich heen van voetballers die zo hadden uitgekeken naar hun wekelijkse wedstrijdje. Als ze een rode kaart kregen, dan moesten ze ook nog bij hem op het matje komen. Hij was lid van de strafcommissie en bepaalde het aantal wedstrijden schorsing.

Vrijhoef was een fanatiek aanhanger van Roda'46. In zijn enthousiasme trok hij een goede speler aan, Henk Voller. Hij beloofde hem duizend gulden als Roda'46 de titel pakte. Hij schrok wel toen ze kampioen werden. Dat geld had hij helemaal niet. Hij loste het op door sponsors te zoeken.

Uitvoerder

Vrijhoef had twee rechterhanden. Hij timmerde mee met de bouw van het oude én nieuwe clubhuis. Dat hij erelid werd, was geen verrassing. Het ambachtelijke timmervak leerde hij eerder al op de ambachtsschool. Hij werkte in zijn carrière voor meerdere bouwbedrijven. In 1951 kwam hij in dienst bij bouwbedrijf Heilijgers en in datzelfde jaar ontmoette hij Cilia Keijzer op een toneelclub, met wie hij in 1956 zou trouwen en vier kinderen zou krijgen. Vrijhoef begon als timmerman en groeide door tot uitvoerder die leiding gaf aan het bouwproces. Hij was op de bouw een graag geziene man, geen harde manager, die hield van saamhorigheid. Vrijhoef bleef er tot aan zijn pensioen werken. Hij werkte één dag voor een andere werkgever, een plaatselijke aannemer, na een ruzietje. Hij had een keer een collega achterna gezeten met een houten hamer. De ruzie werd bijgelegd en hij keerde terug. Hij was een evenwichtige man, maar als ie boos werd, dan was hij ook goed kwaad.

Zijn tweede passie was duivensport. Hij korfde als duivenmelker de duiven iedere vrijdagavond in en op zaterdag was daar de duivenvlucht. Hij was er bedreven in en won er honderden guldens mee. Het was een tijdrovende hobby. Vakantie zat er niet in, want iemand moest voor de duiven zorgen. Apetrots was hij op 'duivin 740.' Deze duif won ooit een wedstrijd van 650 kilometer.

Vrijhoef excuseerde zich na zijn pensionering aan vrouw en kinderen dat hij vroeger altijd zo druk was met Roda'46, zijn werk en de duiven. Het werd hem vergeven. De betrokken opa kluste veel in de huizen van zijn kinderen en schonk zijn kleinkinderen voetbalkleding en -schoenen als ze lid werden van Roda'46.

15 september bestond de voetbalvereniging 70 jaar. Vrijhoef maakte dat niet mee. Hij overleed 4 september na jaren bedlegerig te zijn geweest. Een periode die hij omschreef als 'knudde'. Het weekend na zijn overlijden, hing de vlag halfstok bij Roda'46. Verschillende teams voetbalden met rouwbanden om en alle teams waren een minuut stil.

SJAAK VAN DE GROEP - © AD
dinsdag 27 september 2016