AD: Henk Bransen (1930-2021)

AD: 'Meneer Bransen' straalde nog altijd bij het woord Roda

Henk Bransen was vergroeid met Roda'46 vanaf de oprichting, 75 jaar terug. Tot vlak voor de pandemie bleef hij de wedstrijden bezoeken. Dankzij de trainingen van 'Meneer Bransen' kon de voetbalclub het huidige niveau bereiken.

Leusden

Voordat Leusden een aaneengegroeide forensengemeente werd, bestond het uit een verzameling dorpen en buurtschappen. Eén daarvan was Hamersveld: een boerendorp met in 1946 een kleine vijfduizend inwoners. Het verenigingsleven had natuurlijk even stilgelegen gedurende de oorlogsjaren. Maar de activiteiten kwamen weer op gang na de bevrijding. In een tijd zonder tv en internet moesten de dorpelingen zichzelf zien te vermaken. Zo ook Henk Bransen. Hij werd 16 in dat jaar en hield van voetballen. Het probleem was: Hamersveld kende geen voetbalclub.

Wederopbouw

Er waren geen sportterreinen of gymnastieklokalen en al helemaal geen voetbalclubs. Voor de burgers waren de voetbalminnende knapen vooral hinderlijk. In de naoorlogse jaren werd in Nederland  toch al weinig aan de jeugd gedacht: daar was geen tijd voor, alle energie leek nodig te zijn voor de wederopbouw. De term 'puberteit' was onbekend.

Niettemin voetbalde Henk met overgave, veelal met zijn broers Bep en Wim. Hij deed dat op de Hamersveldseweg en de Asschatterweg, aangezien er niet veel meer straten waren binnen de bebouwde kom. Maar dan kwam de veldwachter, die de dekselse kwajongen met een waarschuwing naar huis stuurde. 

Daarna zocht hij maar zijn toevlucht op de weilanden, tussen de koeien. Daar kreeg Henk de boze boeren achter zich aan.

Zijn vader trok zich het lot van zijn  zoon aan en belegde - met andere vaders - een vergadering. Die vond plaats op 15 september 1946 in een kroegje aan de Zwarteweg, waar tegenwoordig café De Dikke is te vinden. Ze besloten een officiële voetbalclub op te richten. 

Aangezien enkele van de aanwezigen bij de Amersfoortse club AFC Quick 1890 zaten, werd besloten dat er voorlopig in Quick-shirtjes werd gespeeld. De moeders in Leusden deden die stiekem nog eens in de wastobbe. De naam van de club werd Recht Op Doel Af, ofwel RODA. Later kwam daar het trotse jaartal bij.

Henks broer Bep werd gezien als hét grote voetbaltalent. Al op zijn 18de speelde hij in Roda 1. Henk was minder flitsend op het veld, maar had andere gaven. Hij bleek het spel goed te kunnen overzien en besloot zich toe te leggen op allerlei ondersteunende taken. Hij werd scheidsrechter en trainer van de jeugd. Daar ging hij vele, vele jaren mee door. 

In de loop van de tijd kende iedereen de kleine, tengere veteraan als 'Meneer Bransen'. De Roda-man van het eerste uur op wie je altijd kunt rekenen.

Op de website van Roda'46 wordt in herinnering gebracht dat hij 'zijn tijd ver vooruit was' door aan alle jeugdspelers techniektraining te geven. ,,Wat nu bij bijna elke club wordt gedaan, deed Henk bij Roda al in de jaren 70 en 80. Zo zorgde hij mede voor het hoge niveau waarop de Roda-jeugd tegenwoordig speelt.'' 

Op Facebook herinnerden meerdere oud-spelers zich zijn trainingen 'op het gravelveldje'. 'Meneer Bransen' richtte een speciaal keepersveldje in, waar hij veelbelovende doelverdedigers coachte.

Tot op hoge leeftijd floot hij nog wedstrijden voor de club. In 2008 werd hij benoemd tot Lid van Verdienste. Ook toen hij in Amersfoort woonde - aan de Birkt, helemaal aan het andere einde van de grote stad - bleef hij betrokken bij de club. Hij fietste twee keer per week naar Leusden om trainingen te geven. Vervolgens stapte hij nog eens op de fiets om op zaterdag én zondag de wedstrijden te volgen.

Achter de rolstoel

Op hoge leeftijd keerde hij terug naar Leusden, waar hij met zijn echtgenote woonde in woonzorgcentrum 't Hamersveld. Tot vlak voor de coronapandemie kwam hij nog geregeld naar het Burgemeester Buiningpark om de verrichtingen van de club te volgen. Als er een uitwedstrijd was, werd hij gehaald en gebracht door vrijwilligers. Dagelijks maakte hij een wandeling door Leusden, achter de rolstoel van zijn vrouw.

Henk Bransen brak een half jaar terug een heup. Ook ging zijn geheugen achteruit. Hij werd opgenomen in Zorgcentrum Lisidunahof. Daar overleed hij op 26 oktober. Hij was 91 en op de kop af 75 jaar Roda-man.

Een voetballer die tevens werkzaam is in het Lisidunahof schreef op Facebook: 'Je hoefde, ook in de laatste maanden, het woord 'Roda' maar te noemen en hij begon nog altijd te stralen. Zijn verhalen over onze club zorgden er voor dat ik altijd even bij hem bleef hangen. Mooie, fijne man. Rust zacht, Henk.'

Jeroen de Valk
AD: 30-11-2021