Lekkere start na de winterstop voor Roda dames Maarssen Vr2 – Roda’46 vr 1 0-1

 Op het moment dat er meiden de bespreekkamer binnenkomen, hun naam op het bord zien staan en hopen dat er plots een extra dame meedoet die toevallig hetzelfde heet dan krab je toch nog een keer extra achter op je hoofd. Op 12 november hadden de dames hun laatste wedstrijd gehad, de snelle rekenaars onder ons komen er dan achter dat er al 10 weken geen wedstrijd meer gespeeld is. Het zou dus weer even wennen worden voor de groep. Deze week kregen we gelukkig ook nog ondersteuning van Laure en Meike uit m017 1. Op een oud kunstgrasveld mocht er aangetreden worden tegen vr 2 van Maarssen, waarbij de eerste verrassing al was dat wij een vrouwelijke scheidsrechter hadden. In de eerste minuten bleek dat zijn gelukkig van mannelijk voetbal hield aangezien de diverse duw- en trekpartijen van Maarssen niet afgefloten werden. Gelukkig hebben wij meiden die dat fysieke duel ook aan kunnen en zo ontspon er een duel waar beide ploegen de duels lekker, maar wel fair in gingen. Waar Maarssen voetballend net verzorgder speelde was het Roda die er als collectief lekker in ging. De diepe ballen waren geen schoonheidswedstrijd, maar wel effectief, want de voorhoede was lekker aan het trekken en sleuren en mochten de doelvrouw van Maarssen al regelmatig testen. Dit bleek al gauw de beste speelster van het team te zijn, want gevaarlijke acties van Chelsea en Nikol wist ze goed onschadelijk te maken, waarvan de een op een met Nikol wel erg knap gepakt was. Nu Laura zwanger is hebben we uit de hoed eennieuwe laatste vrouw getoverd inde persoon van Mirjam. Dit deed ze zeer goed in samenwerkingmet haar verdedigsters om zich heen. Samen zorgden zij ervoor dat de eerste helft er weinig gevaar en mocht Maarssen daar in proberen te geloven danwas Sandra er altijd nog die een betrouwbarekeepster weer blijkt te zijn.

 

 

Aan de zijkant voelden we steeds meer dat een doelpunt in de lucht hing en dat was ook op een perfect moment gelukt. Vlak voor rust zag Nikol haar actie in de 43eminuut nu wel een doelpunt opleveren. Na goed doortikken van Chelsea liet zij het net bollen en zorgde ervoor dat we met een fijne voorsprong in gingen. Tevens zorgde ze ervoor dat trainer Struijk aan dezijkant push-ups mocht doen, omdat die beloofd had bij elk doelpunt er tien te doen. In de rust werden er wat meiden achterin gewisseld en iedereen dacht dat Struijk bang was meer push ups te moeten doen, maar hij had gewoon vertrouwen in zijn ploeg dat ook andere meiden de honeurs goed waar konden nemen. Het was wel even wennen in het begin, maar langzaam aan namen we de wedstrijd toch weer beter onder controle. De tweede helft golfde weer op en neer en na een mooie voorzet was Marjoke zeer dichtbij haar doelpunt, maar de keepster kon haar bal maar nipt pakken. Als trainer was het genieten hoe de twee jonge meiden van 017 moeiteloos mee konden komen in de groep. Dat biedt veel perspectieven voor de toekomst, waarvooral Laura goed van zich af wist te bijten en ook voorop ging in de strijd. Er waren enkele blessures, maar de bank was gelukkig goed bemand en daarom konden we de nodige pijntjes opvangen. Toen descheids na 95 minuten afblies was er een voldaan gevoel. Na al die weken stil staaneindelijk weer gevoetbald en als beloning weer eigen gemaakte cupcakes van Daan. Daar werd nog heerlijk van genoten in de kantine. Het was dan nog wel te vroeg voor de baco, maar de cakes en de biertjes smaakten weer heerlijk.