AD: Guido den Daas heeft plezier terug bij Roda


▲ Guido den Daas: „Voor mijn gevoel is de groep bij Roda nu nog hechter geworden.” FOTO RODNEY KERSTEN

 

 

Voetballer Guido den Daas kan weer lachen bij zijn jeugdliefde

Leusden - Guido den Daas is pas 23 jaar, maar hield al een sabbatical. Toch draagt de centrale verdediger dit jaar de aanvoerdersband bij Roda’46 (za). „Ik voel me verantwoordelijk, maar doe ook veel samen met Maties en Mitchell.”

Na twee duels in de eerste klasse staat Roda’46 slechts op één punt. Met een beetje geluk waren het er zes geweest. Echter, in beide wedstrijden kregen de Leusdenaren rode kaarten, in totaal zelfs drie. Dat gegeven beïnvloedde de uitslagen. „Bij zowel de rode kaart voor Charif (Esadik, red.) als die van Stefan (van Ginkel, red.) stond ik er vlakbij”, zegt Guido den Daas. „Bij de eerste was het een beetje een botsing, meer niet. Bij de tweede gaf Stefan gewoon een schouderduw. De scheidsrechter zag het twee keer anders.”

Dat Roda het seizoen cijfermatig slecht begonnen is, heeft volgens de verdediger een andere oorzaak. „Als ik onze wedstrijden globaal analyseer, dan concludeer ik dat we de eerste twintig minuten als een stelletje slappe zakken in het veld stonden. Pas daarna gingen we er ineens wel voor. Dat is nu twee keer gebeurd. Zaterdag moeten we er wel meteen staan. Gelijk de duels oppakken en de tegenstander laten weten dat er niets te halen valt.”

Tweeënhalf jaar geleden besloot hij te stoppen met voetballen. „Veel jongens met wie ik lang voetbalde, stopten of vertrokken. Het echte Roda-gevoel ontbrak, vond ik. Ik vond dat er laconiek getraind werd. Daardoor was het in mijn ogen zonde van mijn tijd om bij Roda te blijven voetballen. Ik was het plezier echt kwijtgeraakt.’’

Een opmerkelijke beslissing, want als kind droomde de rechtspoot nog van een profcarrière. „Ik heb inderdaad drie jaar in de jeugd van Vitesse gespeeld. Nu vind ik het best lastig kiezen tussen voetbal en fitness. Beide doe ik namelijk heel graag. Bovendien behoort fitness tot mijn werkveld. Voetballen op een hoger niveau ambieer ik daardoor ook niet meer zo, al sluit ik het ook nog niet helemaal uit.”

Sfeer

„In het jaar dat ik gestopt was, begon ik de sport te missen. Zeker toen Willem Romp hoofdtrainer werd en de selectie weer een echte Roda-groep werd. Ik wilde graag meedoen. Vorig jaar was de sfeer al goed. Voor mijn gevoel is de groep nu nog hechter geworden. Willem heeft daar een hand in.”

Romp was ook degene, die hem tot aanvoerder bombardeerde toen Wesly van Ojen eind vorig seizoen stopte. „Vorig jaar droeg ik de band al op momenten waarop Wesly er niet bij was. Maties (van Heesbeen, red.) had hem ook kunnen krijgen. Door het aanvoerderschap voel ik nu meer verantwoordelijkheid en ben ik ook degene die veel regelt voor de groep. Ik doe overigensveel dingen samen met Maties enMitchell (van der Veer, red.), onze reserve-aanvoerders. Aanvoerder ben je niet alleen.’’

De eerste twee competitiewedstrijden zorgden niet alleen voor de nodige teleurstellingen. Het maakte ook duidelijk dat Roda als groep is gegroeid.

Killer

„Met negen man sleepten we er tegen Victoria een punt uit. Als het moet, kunnen we ons mannetje staan. Vorig seizoen waren wij vrijwel altijd voetballend beter dan de tegenstander en creëerden we gemiddeld acht kansen per duel. We scoorden alleen te weinig.”

„Met Nigel van Zelst hebben we nu een killer voorin; hij is enorm doelgericht. Natuurlijk zullen wij elke week voor de punten moeten vechten. Ik ben ervan overtuigd dat als we de dingen doen die we kunnen, we dan niet bang hoevente zijn voor degradatie.”


Peter Pos
AD - 4 oktober 2018

 

PASPOORT

Naam: Guido den Daas
Leeftijd: 23 jaar
Woonplaats: Leusden
Opleiding: Calo (vierdejaars)
Clubs: Roda’46, Vitesse (jeugd), Roda’46

 

          

SELECTIE

‘Toen ik hoorde dat ik tegen AZ mocht voetballen, was het wow! ’

Vrijwel zijn hele leven woont Guido den Daas in Leusden, alleen net in de periode dat de selectie van het Amersfoorts Elftal gevormd werd, woonde hij in de Keistad. Prompt werd hij geselecteerd en speelde mee tegen de profs van AZ.

„Voetballen met het Amersfoorts Elftal was echt een heel leuke ervaring. Toen ik hoorde dat ik tegen AZ mocht voetballen was het echt: wow! Ik vond dat superleuk.’’ „Als je dat dan ook nog eens doet met jongens die je goed kent, dan is het helemaal mooi. Mehmet Kaya kende ik nog van zijn tijd bij Roda. Sten Vreekamp was vroeger vaak mijn tegenstander, met zijn neef Mike Vreekamp zat ik regelmatig in het busje naar Vitesse en Berry Powel ken ik natuurlijk ook. Hij is nog regelmatig bij Roda te vinden. Veel andere jongens ken ik van het uitgaansleven.

En je volgt elkaar natuurlijk wel via de media. Het was meteen vertrouwd toen ik de kleedkamer binnenstapte. Iedereen voetbalde met plezier. Logisch. Voor de meesten van ons voetbal je maar één keer in je leven tegen AZ.”