Geen zeven dagen per week voetbal meer voor Mozes: ‘Trainerschap is relevanter op de lange termijn’

Jarenlang was Mozes Hoppenbrouwer een bekend gezicht op de voetbalvelden van Hooglanderveen en Roda’46. Na dit seizoen hangt de 29-jarige Amersfoorter zijn schoenen aan de wilgen en gaat vol voor het trainerschap.

Pjotr Pos 10-01-24

Mozes Hoppenbrouwer begon in de jeugd bij KVVA en via APWC, VVZA en Hoogland kwam hij in de JO17 bij Roda’46 terecht. ,,Mijn nicht regelde destijds dat ik bij haar oud-trainer Michiel Snoek mocht meetrainen. Vanaf minuut één was het superleuk en sindsdien is Roda’46 écht mijn club geworden’’, vertelt Hoppenbrouwer.

De multifunctionele speler is bezig aan zijn zevende en laatste seizoen bij Roda’46 en speelde tussendoor vier jaar bij Hooglanderveen. Hoppenbrouwer is dus al ruim tien jaar actief in het seniorenvoetbal. ,,Het is mooi geweest. Nu is het tijd om ruimte te maken voor andere dingen. Hoe graag ik zelf ook voetbal, want zelf spelen blijft het mooiste wat er is. Soms moeten er keuzes gemaakt worden.’’

Hoppenbrouwer doet een stapje terug uit het voetbal. Zijn week werd daar namelijk door opgeslokt. Zeven dagen per week is de voetbalfanaat momenteel op de voetbalvelden te vinden. ,,Vanaf mijn zeventiende doe ik dat al járen. Als speler van de B1 trainde ik de JO12 en zo ben ik doorgegroeid. Momenteel ben ik assistent-trainer bij de JO23-1 van Roda’46 en hoofd jeugdopleidingen (HJO) van Hooglanderveen.’’

Alle dagen voetbal

Op maandag is hij aanwezig bij Hooglanderveen, om zich vervolgens naar Roda’46 te spoeden. Op dinsdag traint hij bij die club zelf bij het eerste. Net als donderdag, na de training bij de JO23-1. Op woensdag is Hoppenbrouwer weer bij Hooglanderveen. Net als vrijdag: het moment dat er vaak thema-avonden zijn en bijeenkomsten van de KNVB. Op zaterdag coacht hij de JO23-1 en op zondag speelt hij zelf bij Roda’46 1.

Dat mag wel een tandje rustiger, beseft de fulltime accountmanager. ,,Als je zoveel doet, moet je ook verder kijken dan alleen het voetbal. Dan maak je keuzes, ook met je vriendin. Het trainerschap is relevanter op de lange termijn, vandaar dat ik me daar nu op ga focussen. Uit mijn voetbalcarrière had ik zeker meer kunnen halen. Nu is het ‘maar’ derde klasse waar we in spelen.’’

Ik wil niet zeggen dat ik een wonderdok­ter ben en dat we daar meteen naartoe promoveren

Hoppenbrouwer gaat in het nieuwe seizoen aan de slag als trainer van de JO19-1, dat komend seizoen door de KNVB weer als belangrijk beschouwd wordt. ,,De club wilde me graag behouden en kwam met de optie om de JO19-1 te gaan trainen. Daar had ik wel oren naar. De JO18-1 speelt nu in de vijfde divisie en waar zij eindigen, dat is mijn startbewijs.’’

In het verleden was de JO19-1/A1 altijd het uithangbord van Roda’46. Die tijden hoopt Hoppenbrouwer te laten herleven. Onder Willem Romp, toch mijn mentor als het om trainers gaat, was ik al eens assistent-trainer van dat team. Destijds waren we actief in de tweede divisie. Ik wil niet zeggen dat ik een wonderdokter ben en dat we daar meteen naartoe promoveren, maat het is een mooi streven voor de komende jaren.’’

Talent voor trainerschap

Lang wist Hoppenbrouwer niet dat hij écht voor het trainerschap wilde gaan. ,,Dat kwam pas na mijn tijd bij Go Ahead Eagles. Vrijwillig was ik daar assistent-trainer van de JO18-1 omdat ik dat niveau eens wilde ervaren. Tristan Berghuis, het broertje van Steven Berghuis, was trainer van het team. Ik mocht daar zelf ook trainingen leiden en ze vertelden me dat ik talent had als trainer. Toen besloot ik er vol voor te gaan.’’

Nu is de huidige ‘nummer 10’ van Roda’46 bezig aan zijn laatste half jaar. Dit seizoen scoorde Hoppenbrouwer nog niet. ,,Terwijl ik er vorig jaar nog veertien maakte. Ik moet nog vijf doelpunten voor mijn tweede ster (vijftig competitiedoelpunten, red.). De komende tijd zet ik er nog een tandje bij om met een goed gevoel te stoppen.’’

AD: 10-01-2023