AD: Rick Matijssen open over zijn aangeboren afwijking

Rick Matijssen komt voor zijn man in de wedstrijd tegen Vreeswijk, die Roda'46 zondag met 3-0 won. ,,Mijn hand heeft mij mentaal alleen maar sterker gemaakt." FOTO RODNEY KERSTEN

'Ik noem die arm gewoon mijn hand'

Rick Matijssen (21) is als voetballer bij zondagderdeklasser Roda'46 een opvallende verschijning. Niet alleen door een aangeboren afwijking aan zijn linkerarm, maar vooral ook door de positieve manier waarop hij daarmee omgaat.

Rick Matijssen legt zonder moeite uit wat er aan zijn linkerarm mankeert. ,,Ik heb al vanaf mijn geboorte een afwijking aan die arm. De bovenarm is nog redelijk gelijk als die van mijn rechterarm. Daaronder zit al snel mijn hand met twee vingers. Ik kan met die vingers lichte dingen dragen en verder gebruik ik ze ter ondersteuning van mijn rechterhand. Het is een bekende afwijking die vaak gepaard gaat met een verschil in beenlengte. Een speling van 'Moeder Natuur'. Ik noem die arm zelf gewoon mijn hand."

Matijssen ziet zijn 'hand' niet als een beperking. ,,Als kind speelde ik heel veel buiten. Ik heb eigenlijk nooit ergens last van gehad. Ik deed altijd met alles gewoon mee. Ik deed wel alles op mijn eigen manier. Iets simpels als je eigen veters strikken moet je toch leren. Mensen zijn vaak eerder onder de indruk van wat ik wel met die arm kan, dan wat ik niet kan."

Niet anders

Het scheelde volgens de 21-jarige verdedigende middenvelder van zondagderdeklasser Roda'46 wel dat hij in een beschermde omgeving opgroeide. ,,Mijn ouders en mijn zus hebben mij nooit het gevoel gegeven dat ik anders was. Op school waren de leraren en leraressen heel begripvol. Ik werd niet of nauwelijks gepest. Dat komt, denk ik, mede doordat ik zelf altijd open en eerlijk over mijn afwijking ben geweest. Ik wil ook niet dat mensen die arm als een knelpunt zien. Ik heb liever dat ze vragen wat ik heb dan dat ze schaamtevol wegkijken."

Matijssen komt niet uit een typisch voetbalgezin. ,,Maar ik wist al toen ik op zwemles zat dat ik op voetbal wilde. Hele dagen voetbalde ik op een pleintje in de buurt of in de pauzes op school, tot het zweet op mijn voorhoofd stond. Ik ging bij Roda'46 ook al snel van de F2 naar de E3, het hoogste eerstejaarsteam. Daarna doorliep ik tot de C1 alle hoogste jeugdelftallen bij de club. Trainers beoordeelden mij alleen op mijn voetbalkwaliteiten. Die arm was nooit een probleem voor hen. Ik liet gewoon mijn voeten spreken."

Niettemin was het verschil in lengte tussen zijn rechter- en zijn linkerbeen op 15-jarige leeftijd al opgelopen tot ongeveer vijf centimeter. ,,Ik voetbalde in feite maar op halve kracht. Ik kwam mede daardoor ook op de bank terecht. Niets aan het verschil in beenlengte doen, was toen geen optie meer. Ik moest geopereerd worden."

Diverse scenario's passeerden de revue. ,,Ik kon toen in mijn rechterknie een groeischijf kapot laten boren. Of ik kon mijn linkerbeen in fases laten oprekken. Dat laatste was heel pijnlijk geweest. Ik koos dus voor de eerste optie. Zo trok het linkerbeen in de laatste jaren van mijn groei gelukkig goed bij. Ik speel nu alleen nog maar met een extra zooltje in mijn linkerschoen."

Matijssen voetbalde na zijn operatie en zijn revalidatie in een lager spelend vriendenteam van de Leusdenaren. Aan het begin van het seizoen 2019/2020 werd hij naar het tweede team van zaterdag eersteklasser Roda'46 overgeheveld, als tastbaar bewijs van zijn voetballende vermogen.

Vriendenteam

In de zomer van 2020 koos hij echter bewust voor de zondagtak van Roda'46, momenteel middenmoter in de zondag derde klasse D. ,,Een heel vriendenteam kwam over van de A-tjes. Een biertje smaakt dan toch nog net wat lekkerder na een overwinning. Met stappen op vrijdagavond komt voetballen op zondag ook beter uit, haha. Ik voetbal toch vooral voor mijn plezier. Maar ik ben nog fanatiek genoeg, hoor. Ik ga geen enkel duel uit de weg."

Matijssen gaat zelfs geen enkele uitdaging uit de weg. Hij studeert bestuurs- en organisatiewetenschap aan de Vrije Universiteit in Amsterdam, woont op zichzelf in Amersfoort en werkt parttime in de horeca. ,,Ik werk al een jaar of twee bij bowlingcentrum De Korf in Leusden. Ik bedien daar ook. Dat lijkt raar met maar één goed werkende arm."

Dan verschijnt er een lach op zijn gelaat. ,,Ze noemen mij vanwege mijn twee vingers op mijn werk ook wel 'Loppie', naar het Engelse 'lobster', wat kreeft betekent. Maar ik vind het gewoon leuk om in de horeca te werken. Waarom zou ik dat dan niet doen? Voor mij is zo alles in het leven 'de dood of de gladiolen'. Mijn hand heeft mij mentaal alleen maar sterker gemaakt."

MICHEL BRANDS
AD: 28-10-2021