Mauro Miguel Paulo (23 jaar) al oudgediende bij Roda'46 (zo)

Mauro Miguel Paulo bij de Koppelpoort in Amersfoort: ,,Ik voetbal al zo lang bij Roda dat die band ook heel hecht is geworden.'' FOTO KERSTEN

 

De tijd is rijp om de stap te gaan maken

Mauro Miguel Paulo is net op tijd terug na zijn blessure. Zondag treft de 23-jarige middenvelder van Roda'46 koploper APWC.

Mauro Miguel Paulo is net 23 jaar geworden, maar hoort bij Roda'46 ondertussen tot de oudgedienden. ,,Op mijn zestiende maakte ik al mijn debuut in zondag 1'', vertelt de Amersfoorter. ,,Toen was het nog zo dat de jongens uit de A1 die zaterdag niet speelden op zondag aansloten bij zondag 1. Die ploeg werd gezien als een opleidingsteam. Nu is dat helaas niet meer zo.''

,,Voor mij was het heel leerzaam. Ik moest echt wennen aan seniorenvoetbal. In mijn tweede jaar in de A1 was ik basisspeler en deed dat seizoen niet vaak met zondag 1 mee. Toen ik overging naar de senioren, zat ik volgens het technisch team tegen de zaterdag 1 aan, maar was de stap nog te groot. Daarom ben ik toen naar de zondag gegaan en daar speel ik nu nog steeds. Dit is alweer mijn vijfde seizoen.''

Burgeroorlog

Miguel Paulo kwam op 6-jarige leeftijd naar Nederland toe. ,,Ik ben in Luana geboren. Dat is de hoofdstad van Angola. In de jaren 80 woedde daar een burgeroorlog. Die was voorbij toen ik werd geboren, maar het was nog steeds niet altijd even veilig. Heel veel kan ik me niet meer herinneren uit die tijd, alleen nog kleine dingen die je ervaarde met buitenspelen.''

,,Mijn vader ben ik op jonge leeftijd verloren. Dat was de reden voor mijn moeder om voor een nieuw leven te kiezen. Ze stond er alleen voor met zes kinderen. We hadden eerst een tussenstop van twee jaar in Portugal, daarna kwamen we naar Nederland. Ik heb de eerste jaren in azc's gewoond voordat we naar Amersfoort kwamen. Nu woon ik hier al meer dan de helft van mijn leven en voel me ook echt een Amersfoorter.''

,,Nou ja, een Amersfoortse Leusdenaar. Ik voetbal al zo lang bij Roda dat die band ook heel hecht is geworden. De band met Angola is er ook nog steeds. Er woont nog familie van me en ik wil er graag een keer naartoe. Die kans heb ik alleen nog niet gehad.''

,,In Amersfoort ben ik bij Cobu Boys begonnen met voetballen. Eerst in de E4, het jaar erna speelde ik al in de D1. Vervolgens kwam IJsselmeervogels. Daar voetbalde ik vier jaar in een lichting met Frank Heus, Coen Kisner, Alex Coonen en Sven Hagenouw. Roda speelde nog hoger. Toen ik de kans kreeg om daar in de A-junioren te gaan voetballen, heb ik dat gedaan."

,,Ik kwam hier als spits, maar Koen Janssen (de trainer van Roda'46 A1, red.) zag een goede rechtsback in mij. Op die positie maakte ik ook mijn debuut in het eerste. Later kwam ik op het middenveld terecht en daar speel ik nog altijd.''

Lager pitje

Dat Miguel Paulo altijd is blijven hangen op het niveau van de derde klasse, heeft een oorzaak. ,,Op mijn zeventiende ben ik al op mezelf gaan wonen en precies op mijn achttiende verjaardag stopte ik met school. Ik moest werken om geld te verdienen. Eerst was dat in het magazijn bij Holland Dairy Star. Sinds anderhalf jaar werk ik daar op kantoor als logistiek medewerker. Het heeft zich uitbetaald dat ik het voetbal toen op een lager pitje heb gezet en mijn maatschappelijke carrière voorrang gaf.''

,,Nu ben ik weer volop bezig met voetbal. De ambitie om hogerop te gaan heb zeker. Die stap wil ik nu wel maken. De afgelopen jaren kon ik ook al naar andere clubs. Daar ben ik nooit op ingegaan. Twee jaar geleden niet, omdat Roda-zondag het toen heel moeilijk had en ik samen met jongens als Mozes Hoppenbrouwer en Calvin Nenger de club niet in de steek wilde laten. Afgelopen zomer gingen zij wel hogerop, maar omdat ik een kwakkelseizoen met blessures achter de rug had, besloot ik opnieuw te blijven. Ik wil eerst nog een volledig seizoen draaien.''

Derby

De seizoenstart was wat dat betreft niet hoopvol, want hij kampte weer met blessures. ,,In de voorbereiding ben ik geopereerd aan een navelbreuk. Daardoor miste ik een stuk in de voorbereiding. Zondag ben ik voor het eerst honderd procent fit. Dat komt goed uit, precies voor de derby tegen APWC.''

,,APWC is, denk, ik de beste ploeg uit onze afdeling. Ik ken die jongens bijna allemaal en heb vaak met en tegen ze gevoetbald op de pleintjes in Amersfoort. Vorig jaar wonnen we met 1-0 van ze, terwijl we al na een kwartier met een man minder stonden. Dat was heel onwaarschijnlijk en lukt je op die manier eens in de tien keer. Maar het geeft ons wel het vertrouwen dat we kunnen winnen. Hoe klein de kans ook is, we moeten zondag alles geven. Van APWC wil ik echt niet verliezen."

PETER POS
AD – 12 oktober 2018